Άγριο πέλαγος...

Γράφει η Γεωργία Κατσιώρα 

Αυτά τα μάτια σου!! 
Σε νιώθω τόσο κοντά μου...!! 
Σαν αγνό μωρό.. 
Με πονηρά μάτια... 
Όλο σπίθα κοιτάς ... 
Σαν να έχεις έκφραση γάτας!!! 
Με πάθος για ζωή,..
που ξεχειλίζει!! 
Οι δύο σου πλευρές... 
Έχουν την ίδια εικόνα.. 
Το ίδιο αγνό τοπίο!! 
Μα σαν αισθανθείς... 
αυτό μου το βλέμμα...!! 

Που σου προκαλεί... 
το μίσος... και η περιφρόνηση, 
των ανθρώπων!! 
Αλλάζεις και μεταμορφώνεσαι.. 
Σαν άγριο πλάσμα...
Με νύχια κοφτερά.. που θέλουν... 
Να ξεσκισουν ότι υπάρχει,στο μακρύ τους πέρασμα !! 
Μα... μ ένα απλό χάδι.. 
Κρύβεις τα νύχια σου... 
και με την αντανάκλαση της χαράς... 
ξαναδείχνεις την αγνότητα σου!! 
Τη γαλήνη του προσώπου σου ... 
Που την αντικρίζούμε στα μωρά... 
Μα...την κρύβουμε όλοι, 
μέσα μας...!!!