Οι Ορατοί Στο Μάτι Των Αόρατων!

Βαδίζεις,σ ένα τεντωμένο σχοινί
Στην κόψη,με τις δύο όψεις
Σ ένα τραπέζι ,που έστρωσαν για σένα
Περίτεχνα, Μαύρα Κοράκια
Σαν σήκωσες,την πρώτη πέτρα
Στα ορατά σημάδια
Είδες το μέγεθος του κουστουμιού
Σε μια τρίγωνη αλήθεια
Που σε μετέφερε,στο καπέλο της ασχήμιας
Εσύ μόνη,έρμαιο στην κορυφή της λογικής
Και οι άλλοι δύο,εχθροί αλλά μαζί
Τίποτα δεν είναι ,όπως νόμιζες
Είδες μια κατσαρίδα,κρυμμένη
Στην σκιά της μέρας
Βρήκες το σκουλήκι
Να σέρνει,στην καμπούρα του
Την πληρωμή και την πληροφορία
Και να κοιμάται ξένοιαστα
Με καθαρή συνείδηση στην ανεξαρτησία
Αυτοί καβάλησαν τον δικό σου,ύπνο
Με θράσος,στο δικό σου οίστρο
Που χάραξαν για σένα,οι Αόρατοι
Σαν βάδισες τόσο καιρό,μ αυτούς
Που Δήθεν ήταν Ορατοί
Σ αυτούς που άνοιξαν τον πόλεμο
Και θέλησαν αίμα στη μάχη
Εκεί,πρόβατο σαν είχες πάει
Για εκείνους τους Αόρατους
Ήταν εύκολο,να σε αποτελειώσουν
Πριν Καν αρχίσεις,να μιλάς
Πριν νιώσεις πως φοράς
Περίτεχνα γυαλιά,βλέποντας μονοπάτια
Αυτά που άφησαν οι Ορατοί
Και έκρυψαν σε στοές,οι τόσοι Αόρατοι
Αυτοί  που σπάνια,θα δεις
Να φορούν ανθρώπινες ψυχές
Το βλέμμα τους κρύβει μίσος
Χρήμα δίχως έλεος
Την τόση ματαιότητα,χωρίς την ανθρωπιά
Σ αυτούς οι σκάλες μόνο ανεβαίνουν
Κι αυτοί,που θα τις κατεβαίνουν
Θα είναι πάτημα απλό
Η μόνη αφορμή
Σαν γίνουνε,πιο δυνατοί
Χωρίς να υπάρχουν λάθη,στον ορίζοντα
Σαν φρόντισαν,οι τεχνικοί
Τους ποντικούς καλά,για να τους θάψουν
Μα,στους άψυχους λέμε εμείς με τις ψυχές
Πως ο πόλεμος καλά κρατεί
Και σαν νομίζουν μερικοί
Πως οι αδύναμοι,είναι χαζοί
Μάλλον θα πρέπει να ξανασκεφτούν
Τον τρόπο που θα πράξουν.


Πένα και Γραφή
Με ταπεινοφροσύνη και τιμή
Γεωργία Κατσιώρα






Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις