Οι Τιτάνες Ξορκίζουν Το Δήθεν!

Σ ένα τοπίο μαγευτικό
Που φυσά τη μυρωδιά,της θάλασσας
Μ ανθούς στα πράσινα λουλούδια
Και ουρανό,να δίνει χρώμα
Στις μυρωδιές του Σεπτέμβρη
Ακούς φωνές,από παιδιά
Που ξέγνοιαστα χαμογελούν
Με δύο πλευρές και δύο σταθμά
Θωρείς από τη μια, μικρούς Τιτάνες
Και από την άλλη,μεγάλους Δήθεν
Ανθρώπινα καμώματα
Με αυτοθυσία,στην εσωστρέφεια
Την αγάπη,στην αυτοκαταστροφή
Που μόλις ένιωσε την κολακεία
Τρόμαξαν όλα,τα πουλιά
Φόρεσαν μάσκες,απαλά
Κι έκαναν τους φιλόζωους
Τη στιγμή που η ψυχή τους,είναι κενή
Δεν αγαπούν,πέρα απ το γκρι
Και κάπου εκεί,στην ξεγνοιασιά
Μαζεύτηκαν πουλιά και αερικά,
Σκάκι είπαν,να παίξουν
Στα πιόνια,θα τοποθετήσουν
Το σάπιο κρέας,που βαφτίζουν
Σ όλους τους Δήθεν,θα χαρίζουν
Σ αυτούς,που χρόνια έθαβαν
Κι έδιναν,την ψυχή τους
Στο θάνατο της καθημερινότητας
Ανέπτυξαν τον δόλο,του συμφέροντος
Έμαθαν το πόσο χρήσιμες,είναι οι παρωπίδες
Έγιναν επικριτές,μεγάλοι εκτιμητές
Χωρίς να κοιτάν στον καθρέφτη
Τις ψυχές αυτών
Σαν βρεθείς στο σκαλοπάτι της κερκίδας
Πρέπει να κάνεις,μια επιλογή
Επιλέγεις να είσαι,ένας μικρός Τιτάνας
Με μεγάλη ψυχή ή
Ένας μεγάλος Δήθεν με καρδιά στο γκρι;
Όταν και συ βρεθείς,σαν παρατηρητής
Σκέψου απλά σαν θεατής
Και δες τις δικές σου,πράξεις ζωής
Μέσα απ το παιχνίδι,της συνείδησης
Με βάση,την δική σου επιλογή
Βάλε μια κόκκινη γραμμή
Κόντρα στο γκρι,με την δική σου την ψυχή
Δώσε την ευκαιρία στον μικρό Τιτάνα
Να γίνει μεγαλύτερος!

Πένα και Γραφή
Γεωργία Κατσιώρα