Δεκαπέντε Λέξεις!
Αστέρια έπεσαν,στα μάτια σου
Την ώρα που σχημάτιζες
Τις δεκαπέντε λέξεις
Ο ουρανός σου,ξεδιπλώθηκε
Μες το σεντόνι,της θάλασσας
Στον ήχο,της ελευθερίας
Με τον χρόνο,να σε υπνωτίζει στο μπλε
Τη στιγμή που ηλιαχτίδες φωτός,έκαναν κόντρα
Στον ορίζοντα,της λατρείας σου
Έτσι έμαθες ν αγαπάς.το συννεφάκι
Θυμώσουν τη γλυκιά ανάμνηση,της μάνας
Που με γλυκό,του κουταλιού
Μάζευε τη Γεωργία,κι έπλαθε θησαυρό
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF1ZkrBGsAg0k62-PKLpaHo_iKK9w9Sg3DzehqxkZ4rCsil7eYoH1a_P-bW_dab-Gw8KDnHY_DDsM1DdWMUJXNUno034mg-NwJznt-4FGtxT8Vd6izHZP9aIsGdGDJwddO_4ImeiSOTCs/s320/1378038_218918424943700_926177932_n.jpg)
Μετέτρεψε το γκρι,σε ουράνιο τόξο
Κάνοντας όνειρα,με μπλε χιόνι
Και στον ορίζοντα ,φώτισε πράσινη
Η καταιγίδα,της μάνας
Που στο δάσος,έχασε μια ζωή
Και το μόνο που είπε,φεύγοντας
Πως η μόνη,προίκα σου
Θα ναι,οι δεκαπέντε λέξεις.
Πένα και Γραφή
Γεωργία Κατσιώρα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστώ για την διάθεση και το χρόνο που μου αφιερώσατε .
Επειδή τα σχόλια μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους και συγγραφείς.
Θα χαρώ να δω και δικά σας σχόλια ,για όποιον θέλει να μου αφήσει ,κάποιο σχόλιο .