Στα Μονοπάτια Της Θέλησης!

Ένας μοναχικός δρόμος
Αυτός της λέξης,των πλήκτρων
Σαν κλείνω τα μάτια μου,ανοίγω την σκέψη
Με σημάδια,να σκάνε στο πλάι
Σαν πυροτέχνημα,απ τα ξερά κλαδιά
Και τους κορμούς,από τα γέρικα δέντρα
Εγώ έμαθα,να περπατώ μοναχικά
Μέσα στον όχλο και
Στα αρώματα,των λουλουδιών
Μιλώντας,με τον εαυτό μου
Αποζητώ,να αλλάξω ουρανό
Γι αυτό,κοιτάζω πιο ψηλά
Αλλάζοντας τη μελωδία μου,στη θέληση
Σταμάτησα,το χρόνο
Στα απατηλά χτυπήματα,του νου
Ξερίζωσα την αδικία,του ξεχασμένου εαυτού μου
Δίνοντας γεύση,στο νόημα της κλωστής
Μέσα απ τις λέξεις,που ακροβατούν
Μετά τη βάπτιση,του χαρακτήρα μου
Με τη μνήμη,να μην ξεχνά τα λάθη μου
Σαν τα πάτησαν άλλοι
Τη στιγμή που τα ξέβαψε,ο χρόνος
Εκεί που στάθηκα, μάτωσα
Κρατώντας,κόκκινο μαχαίρι
Πριν πω,το τελευταίο αντίο
Στην μάταιη και στην κοινή ζωή
Σαν απλός θνητός,που κάλυψε με λέξεις
Το παγωμένο αίμα,σαν άλλαξε πατρίδα
Κι έγινε ορφανός,από τους μάταιους
Σαν έπλασε μέσα στη νύχτα,τη μέρα
Τράβηξε,απ το λήθαργο
Τ αστέρια,των ματιών του
Σαν άλλαξε ταμπλό,στη βάση
Και κρέμασε για σκάλα, ουρανό
Ξέφυγε,από τη βολή του
Κρατώντας σταθερή πορεία
Γιατί εξόρκισε,τον αρνητισμό
Έδιωξε τους άθλιους,που τον περιβάλλουν
Γιατί,δείχνει θέληση ψυχής
Σαν μετατρέπει,το θολό τοπίο
Σε καταπράσινο κάμπο
Δίπλα στο κάστρο,που ζει
Με τους κύκνους,να περιβάλλουν
Το απόλυτο μπλε
Και κει ψηλά,στα κηππαρίσια
Με τα περήφανα,πουλιά
Θα σε καλέσει,αγκαλιά
Με θέληση που,συναντά το χρόνο
Σαν στρώσει, μονοπάτι στη χαρά
Γιατί ποτέ,δεν θα ξεχνά
Το μονοπάτι,της χαράς
Το λόγο που επέλεξε,ν αλλάξει
Στο δρόμο,της αλήθειας
Μέσα απ το φως,θα βγάλει λάμψη
Και θα αποκτήσει τη γαλήνη
Στα Μονοπάτια Της Θέλησης.




Πένα και Γραφή
Γεωργία Κατσιώρα
Υ.Γ. Ποίηση για τον διαγωνισμό των Ελλήνων Ποιητών.




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις