Ο Ύπνος Από Τα Δάκρυα Των Μαργαριταριών!

Άνοιξα τα βλέφαρα,στο Μυστικό ύπνο
Με τη θέληση,να με σκουντά για να ξυπνήσω
Απ την οργή,των Μαργαριταριών
Λουσμένη μες τα πλουμιστά,σκεπάσματα
Και τα λευκά μου ρούχα,που άνεμος παρέσυρε
Στο σκοτάδι,τη στιγμή που τα μάτια μου,φώτισε
Μια αόρατη δύναμη στο κενό κορμί,σημάδι
Άφησε η ηλιαχτίδα στο φως
Σαν έσπασε το τζάμι
Στο ξεσκέπασμα,της ψυχής,με την αγκαλιά
Να αποζητά το μητρικό,της χάδι
Σαν φάνηκε το μονοπάτι απ το πέρασμα
Της γύμνιας,εκεί που στάθηκε βουβό
Κάτω από τη χαμηλή,τη φλόγα
Σαν έντυσε η σκοτεινή πλευρά,της λυχνίας
Με τον έρωτα απατηλά,να σου σιγοτραγουδά
Τους κώδικες,που αποκρυπτογράφησα
Πίσω απ το βλέμμα,των Μαργαριταριών
Εκεί που στο γκρεμνό,της ντροπής
Σήκωσε άνεμο,από το ρίγος και σιωπή
Που σκέπασε,το σεμνό σεντόνι
Μόλις έπεσε το φως,πάνω στα βλέφαρα
Ρίχνω δάκρυα χαράς,στο δικό σου μαξιλάρι
Εκεί στο δρόμο,που γεννήθηκε η πλάση
Κάτω απ τα ουράνια,Μεσόγεια
Στη ζέστη από τα χρώματα,του ήλιου
Με τη φλόγα,να σπαρταράει στην έρημο
Γιατί το πάθος έμαθε,να σου καίει το κορμί
Σαν παρανάλωμα,στον ξύλινο έρωτα
Εκεί γέμισα το μυαλό σου
Με ταξίδι στην έρημο,που λιγοστή θάλασσα                                                                                        Είχε θέα στο μπλε,σαν με ταξίδευε,μέσα
Απ το δικό μου πλάνο,σου χάιδευα τα μαλλιά
Μέσα στον ύπνο,έπλεξα ένα κολιέ από δάκρυα
Με πολύτιμα μαργαριτάρια,που θυμούνται
Το δικό σου βλέμμα,θα το φορώ σαν πολύτιμο
Μενταγιόν για να θυμάμαι,τον καιρό που πέρασε
Σαν θα κοιτάζω το λευκό και στρογγυλό,ρολόι.



 Πένα και Γραφή
 Γεωργία Κατσιώρα
                                                                         
                                                                                    

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις